دم ریگ‌ جن در کنار تمام جذابیت‌هایش می‌تواند نحسی را هم به دنبال داشته باشد. البته این نحسی تنها به‌خاطر رعایت نکردن اصول رانندگی آفرودی به‌وجود می‌آید و سال‌های دور و نزدیک، باعث مرگ چند نفر شده است.
به گزارش اخبار خودرو ، آخر هفته گذشته شرایطی فراهم شد تا با گروهی از آفرودرهای حرفه‌ای عرض «دم ریگ‌ جن» را در کویر مرکزی ایران طی کنیم. دم ریگ‌ جن به‌عنوان یکی از معروف‌ترین کویرهای ایران هر ساله توجه تعداد قابل توجهی از رانندگان آفرود را برای سفر و کسب تجربه به خود جلب می‌کند.
عبور بزرگان تویوتا از کویر نفرین شده: سال‌های دور این مکان را نحس و نفرین‌شده می‌دانستند و ورود به محوطه دم ریگ‌ جن، کاری غیرمعقول شناخته می‌شد. اما با پیشرفت تجهیزات معلوم شد که خبری از نحسی و نفرین‌شدگی این کویر نیست و تنها به‌خاطر وسعت و سبک تغییرات بافت آن، مخوف و از طرفی قدرتمند به نظر می‌رسد.
گذشتن از عرض دم ریگ‌ جن کار نشدنی نیست، اما نیاز به تجهیزات خوب و امکانات مناسب برای این کار دیده می‌شود. همچنین تجربه پیش‌نیاز ورود به دم ریگ‌ جن است و همیشه رانندگان آشنا به کویر وارد این محدوده می‌شوند.
دم ریگ‌ جن در کنار تمام جذابیت‌هایش می‌تواند نحسی را هم به دنبال داشته باشد. البته این نحسی تنها به‌خاطر رعایت نکردن اصول رانندگی آفرودی به‌وجود می‌آید و سال‌های دور و نزدیک، باعث مرگ چند نفر شده است.
خودروهای ما در سفر: در این سفر سه روزه، چهار دستگاه تویوتا پرادو ۶ سیلندر دو در حضور داشتند که یکی از این خودرو‌ها به‌عنوان لیدر، مسیر را برای دیگر همراهان باز می‌کرد. دو دستگاه تویوتا لندکروزر ۶ سیلندر، یکی دنده‌ای و دیگری اتوماتیک هم در این سفر حاضر بودند.
همچنین تویوتا اف‌جی‌کروزر، سه نماینده در این سفر داشت و تنها ۸ سیلندر این برنامه، تویوتا لندکروزر اتاق ۱۰۰ بود. از جذابیت‌های این سفر حضور قدرتمندترین خودروهای نشان تویوتا بود و از هر اتاق این خودروساز، بهترین‌ها حضور داشتند.
همچنین خودروهای حاضر از نظر ظاهری و فنی ارتقا پیدا کرده بودند و همین مساله باعث شده بود تا پا‌به‌پای هم رمل‌های دم ریگ‌ جن را طی کنند. خودروها به چه تجهیزات اضافه‌ای مجهز بودند؟ تمام خودروهای حاضر به سیستم تقویت تعلیق و همچنین لاستیک‌های گل درشت مجهز شده بودند. برخی خودروها سیستم تعلیق به‌مراتب حرفه‌ای‌تری داشتند و کاربرد آن‌ها در سه روز رانندگی، کاملا ملموس بود.
در برخی خودروها سپرهای آهنی نیز دیده می‌شد که تا حدی زاویه ورود و خروج خودرو را نسبت به نسخه استاندارد بهبود بخشیده بود. سینی زیر رادیاتور، وینچ، پمپ باد حرفه‌ای، مسیریاب نرم‌افزار حرفه‌ای، اسنوکل، دف‌لاک، باک زاپاس، کیسه‌خواب‌های حرفه‌ای، یخچال، چادر، بیل و… جزو تجهیزاتی بودند که در اکثر خودروها وجود داشتند و سرنشینان خودروها با تکیه بر تجربه خود و امکانات همراهشان، برای شرکت در این سفر سه روزه آماده بودند.
آغاز لمس رمل‌ها: صبح روز چهارشنبه، خودروها بعد از سوخت‌گیری در شهر انارک وارد جاده‌های فرعی شدند و در بیابان و راه‌آب‌ها به سمت دم ریگ‌ جن حرکت کردند.
بعد از حدود یک ساعت رانندگی، به رمل‌ها و تپه‌های شنی کوتاه رسیدیم. انارک در قسمت پایین دم ریگ‌ جن واقع شده و در سال‌های دور به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین راه‌های جاده‌ای در کشور شناخته می‌شد.
بعد از رسیدن به رمل‌ها، خودروها باد لاستیک خود را کاهش دادند تا سطح تماس خود را با تپه‌های شنی افزایش دهند. در این مرحله همه خودروها باد چرخ‌های خود را روی فشار ۱۰ تا ۱۲ قرار دادند.
سپس سرتیم، ترتیب حرکت خودروها را مشخص کرد و بعد از آن وارد اولین رمل‌های دم ریگ‌ جن شدیم.با ورود به رمل‌ها، خودروها فاصله طولی با خودروی جلویی را رعایت و در ساعات ابتدایی حرکت، از وضعیت چهار چرخ درگیر کمک سبک استفاده می‌کردند.
همچنین زمانی‌که به دو‌راهی می‌رسیدند، منتظر خودروی پشت سر می‌ماندند تا مسیر را به او تحویل دهند. در برخی مسیرها که به شیب‌های تند و یا رمل‌های پوک بر‌می‌خوردیم، برخی خودروها مجبور به استفاده از حالت کمک‌سنگین بودند.
اما روز اول سفر بدون حاشیه نبود. بعد از اتمام روز نخست، مشخص شد که به‌خاطر رمل‌های پیچ‌در‌پیچ، سینی رادیاتو، سپر جلو و رادیاتور برخی خودروها آسیب دیده یا تحت فشار قرار گرفته است.
با این حال، کاروان تویوتاسواران توانستند در روز اول حدود ۳۴ کیلومتر خط صاف را در رمل‌ها رانندگی کنند. با نزدیک شدن به تاریکی شب، لیدر گروه محل کمپ را مشخص کرد و خودروها و رانندها تا ۸ صبح روز پنج‌شنبه استراحت کردند. در این مدت خودروها توسط رانندگان و همراهان، بارها بررسی شدند تا در ادامه مسیر احتمال بروز هر مشکل کاهش پیدا کند.
با آغاز روز دوم، میزان رمل‌های بلند افزایش پیدا کرد و تا حدی ریسک و خطر کار افزایش یافت. در برخی مسیرها، لندکروزرها به‌خاطر فاصله محوری بیشتر نسبت به پرادو دو در و اف‌جی‌کروزر با مشکلاتی روبه‌رو بودند. اما تمام گروه توانستند مسیر روز دوم را هم در دم ریگ جن طی کنند و به نقطه غربی آن نزدیک شوند. در این روز حدود ۳۰ کیلومتر خط مستقیم طی شد و با غروب آفتاب، گروه جایگاه اقامت شب دوم را هم برپا کرد.
روز سوم پیش از ساعت ۱۰ صبح، گروه محل کمپ را ترک کرد و به مسیر خود ادامه داد. در نهایت بعد از گذشت از ساعت ۱۲:۳۰، تیم آفرودرها توانست از منطقه نزدیک به «چوپانان» خارج شود. بعد از گذشت از مسیرهای خاکی و رملی تخت، خودروها به جاده آسفالت رسیدند و دوباره باد لاستیک‌های خود را در حالت استاندارد قرار دادند. بدین‌ترتیب این گروه توانست بار دیگر عرض دم ریگ جن را از غرب به شرق طی کند و سفر خود را در سه روز انجام دهد.
جربه بالا؛ موفقیت اصلی در کاهش زمان سفر: در این سفر افرادی با خودروهایشان آمده بودند که علاوه بر قوای مناسب خودروهایشان، تجربه کافی برای رانندگی در دم ریگ جن را داشتند. تمام رانندگان در این سفر بارها منطقه کویر مرکزی و دم ریگ‌ جن را سفر کرده بودند و برخی از آن‌ها، هنوز هر ماه به این منطقه می‌آیند.
یکی از اصلی‌ترین دلایل کاهش زمان سفر برای پیمودن دم ریگ جن، تجربه بالای همین رانندگان بود. همچنین در کنار آشنایی آن‌ها با سبک دم ریگ‌ جن، شناخت جامعشان از خودروهایشان باعث شد در معدود دفعاتی خودروهای تویوتا در ریگ‌های این کویر گیر کنند. به همین دلیل همیشه، عامل تجربه را یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیت برخی آفرودرها اعلام می‌کنند.
وقتی با این رانندگان صحبت می‌کردیم، متوجه شدیم اکثرشان تجربه چندساله در کویرنوردی داشتند و به اتفاق تاکید می‌کردند که هیچ‌گاه نباید طبیعت را دست‌کم گرفت و به توانایی‌های خود مغرور شد زیرا همیشه قدرت طبیعت بیشتر از انسان و خودروها بوده و در بسیاری از موارد باید به حرف‌های تصویری ریگ‌ها گوش داد.
در برخی مواقع، دیده می‌شد که افراد گروه مسیر خود را تغییر می‌دادند و به‌جای مجادله با یک شیب تند، مسیر بهتری را باز می‌کردند. در صورتی‌که برخی افراد در سفرهای کویری سعی دارند از هر شیب و تپه‌ای بالا بروند و اینجاست که حوادث جبران ناپذیری رخ می‌دهد.
آفرودرها حافظ طبیعت هستند: برخی فکر می‌کنند که رانندگان آفرودی با خودروهایشان دائما به طبیعت صدمه می‌زنند و بافت گیاهی مخصوص کویر را از بین می‌برند. ولی واقعیت این است که رانندگان واقعی آفرود تاکید شدیدی بر حفظ منابع طبیعی دارند و در بسیاری از مواقع، بیشتر از مردم عادی در سالم نگه‌داشتن کویر و طبیعت آن کوشش می‌کنند.
در این سفر رانندگان و لیدر گروه همیشه با حفظ فاصله مناسب از گیاهان عبور می‌کردند. همچنین در بحث جمع‌آوری زباله‌ها، تاکید بسیاری داشتند و نگذاشتند پسماندی از سفر آن‌ها در دل طبیعت جا بماند.
بسیاری از رانندگان آفرودی، همیشه چوب لازم برای آتش زدن را با خود به همراه می‌آورند و برای روشن کردن آتش، به سراغ چوب‌های خشک در کویر هم نمی‌روند.
استفاده از ظروف یک‌بار مصرف کاغذی و همچنین جا نگذاشتن قوطی‌های شیشه‌ای، فلزی و پلاستیکی یکی از وظیفه‌های اصلی هر طبیعت‌گردی است که این گروه به این مساله تاکید زیادی داشتند.
کدام خودروها بهترین عملکرد را داشتند؟نمی‌توان گفت که خودرویی در این سفر ضعیف ظاهر شد. تمام خودروهای تویوتا از پس مسیر، سرنشینان و بار خود بر‌آمدند و توانستند به سلامت به منزل و شهر خود برگردند. 
اما در این سفر قابلیت حرکتی تویوتا پرادو ۶ سیلندر دو در و اف‌جی‌کروزر تا حدی بالاتر از لندکروزرها بود و راحت‌تر از بزرگ خاندان تویوتاهای شاسی مستقل مسیر را طی می‌کردند.
اما نباید فراموش کرد که سواری تویوتاهای لندکروزر اتاق ۱۰۰ تا حدی از سایر خودروهای همراه نرم‌تر بود و همچنین امکان جابه‌جایی وسایل و مسافر بیشتری را داشتند.
(کد خبر: 205924 - ۲۰ آبان ۱۳۹۶ - ۱۵:۵۶)