خبرهای روشنگری
انارک نیوز - قلب سیاهی دارند.
از طغیان و تندخویی ابایی ندارند.
از آسیب زدن ابایی ندارند.
تو گویی قاتل بالفطرهاند بیآنکه باکی داشته باشند از عواقبش.
در عوض گوشبهفرمان و پیرو بیچونوچرای کسانی هستند که با دروغهایشان آنها را علیه نزدیکانشان میشورانند. به آنها احساس نزدیکی بیشتری دارند در ذات و احساس!
قلبشان سیاه است.
سیاهِ سیاه است...
و این سیاهی در تاروپود زندگیشان تنیده شده.
کتاب درحال نگارش از دیدهها و شنیدهها
از طغیان و تندخویی ابایی ندارند.
از آسیب زدن ابایی ندارند.
تو گویی قاتل بالفطرهاند بیآنکه باکی داشته باشند از عواقبش.
در عوض گوشبهفرمان و پیرو بیچونوچرای کسانی هستند که با دروغهایشان آنها را علیه نزدیکانشان میشورانند. به آنها احساس نزدیکی بیشتری دارند در ذات و احساس!
قلبشان سیاه است.
سیاهِ سیاه است...
و این سیاهی در تاروپود زندگیشان تنیده شده.
کتاب درحال نگارش از دیدهها و شنیدهها
انارک نیوز - کجا رفت آن دانش و هوش ما / که شد مهر میهن فراموش ما
که انداخت آتش دراین بوستان / کزآن سوخت جان و دل دوستان
چه کردیم کاین گونه گشتیم خار؟ / خرد را فکندیم این سان زکار
نبود اینچنین کشور و دین ما / کجا رفت آیین دیرین ما؟
به یزدان که این کشور آباد بود / همه جای مردان آزاد بود
در این کشور آزادگی ارز داشت / کشاورز خود خانه و مرز داشت
گرانمایه بود آنکه بودی دبیر / گرامی بد آن کس که بودی دلیر
نه دشمن دراین بوم و بر لانه داشت / نه بیگانه جایی دراین خانه داشت
از آن روز دشمن به ما چیره گشت / که ما را روان و خرد تیره گشت
از آن روز این خانه ویرانه شد / که نانآورش مرد بیگانه شد
چو ناکس به ده کدخدایی کند / کشاورز باید گدایی کند
به یزدان که گر ما خرد داشتیم / کجا این سرانجام بد داشتیم
بسوزد در آتش گرت جان و تن / به از بندگی کردن و زیستن
اگر مایه زندگی بندگیست / دوصد باره مردن به از زندگیست
بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم / برون سر از این بار ننگ آوریم
فردوسی
که انداخت آتش دراین بوستان / کزآن سوخت جان و دل دوستان
چه کردیم کاین گونه گشتیم خار؟ / خرد را فکندیم این سان زکار
نبود اینچنین کشور و دین ما / کجا رفت آیین دیرین ما؟
به یزدان که این کشور آباد بود / همه جای مردان آزاد بود
در این کشور آزادگی ارز داشت / کشاورز خود خانه و مرز داشت
گرانمایه بود آنکه بودی دبیر / گرامی بد آن کس که بودی دلیر
نه دشمن دراین بوم و بر لانه داشت / نه بیگانه جایی دراین خانه داشت
از آن روز دشمن به ما چیره گشت / که ما را روان و خرد تیره گشت
از آن روز این خانه ویرانه شد / که نانآورش مرد بیگانه شد
چو ناکس به ده کدخدایی کند / کشاورز باید گدایی کند
به یزدان که گر ما خرد داشتیم / کجا این سرانجام بد داشتیم
بسوزد در آتش گرت جان و تن / به از بندگی کردن و زیستن
اگر مایه زندگی بندگیست / دوصد باره مردن به از زندگیست
بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم / برون سر از این بار ننگ آوریم
فردوسی
انارک نیوز - -از آدمهای سمی تا میتوانی فاصله بگیر وگرنه با خشونت، بلای جانت میشوند.
سمی یعنی: بدخلق و پرخاشگر، بددهن و فحاش، دروغگو و پیروی حرف افرادی چون خودشان، نمکنشناس، حسود، بیمعرفت، دورو، پرحاشیه، خودشیفته و...
و همچنان طلبکار و حقبهجانب.
فاصله بگیر، حذفشان کن و زندگیات را از وجودشان خالی کن تا به شادی و موفقیت برسی.
اگر هر یک از این صفات را در خود داری، حتی اگر انکارش میکنی، قطعاً تو یک فرد سمی هستی!
سمی یعنی: بدخلق و پرخاشگر، بددهن و فحاش، دروغگو و پیروی حرف افرادی چون خودشان، نمکنشناس، حسود، بیمعرفت، دورو، پرحاشیه، خودشیفته و...
و همچنان طلبکار و حقبهجانب.
فاصله بگیر، حذفشان کن و زندگیات را از وجودشان خالی کن تا به شادی و موفقیت برسی.
اگر هر یک از این صفات را در خود داری، حتی اگر انکارش میکنی، قطعاً تو یک فرد سمی هستی!
انارک نیوز - ادب و تربیت از ارکان اساسی شکلگیری شخصیت انسان به شمار میروند. این مفاهیم والا نه تنها نشانههای ظاهری رفتار، بلکه بازتابی از عمق وجود آدمی هستند. وقتی سخن از تربیت به میان میآید، منظور پرورش همهجانبهای است که انسان را به بهترین نسخه از خود تبدیل میکند.
پرورش درست بر چند اصل بنیادین استوار است. نخست، رشد خرد و اندیشه که به انسان توانایی تشخیص درست از نادرست میبخشد. دوم، تقویت ویژگیهای اخلاقی مانند راستگویی، مهربانی و مسئولیتپذیری. سوم، توجه به روابط اجتماعی و تأثیر متقابل افراد بر یکدیگر. این اصول در کنار هم، شالودهای محکم برای زندگی فردی و جمعی میسازند.
روشهای مؤثر تربیتی بر مشاهده، الگوبرداری و تجربه مستقیم تکیه دارند. در این مسیر، هر فرد هم میآموزد و هم میآموزاند. تربیت واقعی زمانی رخ میدهد که دانش به عمل تبدیل شود و رفتارهای نیکو به عادتهای پایدار مبدل گردند. مانند باغبانی که با صبر و مراقبت، نهال را به درختی پربار تبدیل میکند.
بیادبی و بیتربیتی پیامدهای ناگواری برای فرد و جامعه دارد. فرد بیادب نه تنها خود را از رشد بازمیدارد، بلکه مانند سنگی در مسیر رود، جریان سالم زندگی جمعی را مختل میکند. چنین افرادی با رفتارهای ناپسند خود، اعتماد عمومی را تضعیف و روابط انسانی را تخریب میکنند.
تربیت کامل ترکیبی هماهنگ از دانش، اخلاق و مهارتهای زندگی است. این فرآیند نیازمند محیطی مناسب، الگوهای شایسته و روشهای کارآمد است. در چنین شرایطی، هر فرد میتواند استعدادهای خود را شکوفا کند و در عین حال، احترام به حقوق دیگران را آرمان خود قرار دهد.
در جهان امروز که پیچیدگی روابط انسانی روزافزون است، اهمیت ادب و تربیت بیش از پیش آشکار میشود. پرورش انسانهای بااخلاق و مسئولیتپذیر، سرمایهای ارزشمند برای ساختن جامعهای سالم و پیشرفته محسوب میشود. این مهم زمانی تحقق مییابد که همگان در قبال تربیت خود و دیگران احساس مسئولیت کنند.
پرورش درست بر چند اصل بنیادین استوار است. نخست، رشد خرد و اندیشه که به انسان توانایی تشخیص درست از نادرست میبخشد. دوم، تقویت ویژگیهای اخلاقی مانند راستگویی، مهربانی و مسئولیتپذیری. سوم، توجه به روابط اجتماعی و تأثیر متقابل افراد بر یکدیگر. این اصول در کنار هم، شالودهای محکم برای زندگی فردی و جمعی میسازند.
روشهای مؤثر تربیتی بر مشاهده، الگوبرداری و تجربه مستقیم تکیه دارند. در این مسیر، هر فرد هم میآموزد و هم میآموزاند. تربیت واقعی زمانی رخ میدهد که دانش به عمل تبدیل شود و رفتارهای نیکو به عادتهای پایدار مبدل گردند. مانند باغبانی که با صبر و مراقبت، نهال را به درختی پربار تبدیل میکند.
بیادبی و بیتربیتی پیامدهای ناگواری برای فرد و جامعه دارد. فرد بیادب نه تنها خود را از رشد بازمیدارد، بلکه مانند سنگی در مسیر رود، جریان سالم زندگی جمعی را مختل میکند. چنین افرادی با رفتارهای ناپسند خود، اعتماد عمومی را تضعیف و روابط انسانی را تخریب میکنند.
تربیت کامل ترکیبی هماهنگ از دانش، اخلاق و مهارتهای زندگی است. این فرآیند نیازمند محیطی مناسب، الگوهای شایسته و روشهای کارآمد است. در چنین شرایطی، هر فرد میتواند استعدادهای خود را شکوفا کند و در عین حال، احترام به حقوق دیگران را آرمان خود قرار دهد.
در جهان امروز که پیچیدگی روابط انسانی روزافزون است، اهمیت ادب و تربیت بیش از پیش آشکار میشود. پرورش انسانهای بااخلاق و مسئولیتپذیر، سرمایهای ارزشمند برای ساختن جامعهای سالم و پیشرفته محسوب میشود. این مهم زمانی تحقق مییابد که همگان در قبال تربیت خود و دیگران احساس مسئولیت کنند.