در اسفند ماه ۹۹ مستندی از صداوسیمای مرکز اصفهان پخش شد که و به معرفی روستای اشین(عشین)، از توابع انارک اصفهان و زندگی تنها ساکن این روستا، خانم مریم میرزایی اشینی معروف به (زهرا خانم) پرداخت، زهراخانم تنها در این روستا زندگی می‌کند و تمام کارها را خود انجام می دهد و به شغل کشاورزی و دامداری می‌پردازد و در کنار این فعالیت‌ها به جمع آوری گیاهان دارویی نیز مشغول و همچنین میزبان گردشگران وتوریست‌ها نیز است، زهرا خانم فرزند عزیز خود را در جنگ تحمیلی و دفاع مقدس تقدیم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران کرده است.

از همین رو یکشنبه ۲۴ اسفند ماه، مدیر کل غله استان اصفهان عازم روستای اشین شد تا از نزدیک با زهرا خانم آشنا شده و مشکل تامین آرد ایشان را حل کند که پس از پرس‌وجوی فراوان روستا را پیدا کرده و خدمت این مادر شهید رسید که به گرمی مورد استقبال قرارگرفت و زهرا خانم بدون هیچ انتظار و چشم‌داشتی از نظام، جمهوری اسلامی را دعا می کرد.

 محسن ضیائی پس از گفت‌وگو با ایشان و شنیدن مشکلات وی در زمینه تامین سهمیه آرد، معاون وزیر صمت تماس گرفته و ضمن احوالپرسی با مادر شهید و دلجویی خواهان رسیدگی جدی به مشکلات ایشان شد که سهمیه بصورت ماهیانه تحویل وی شود.

پای مدیران دولتی به روستا و خانه یگانه ساکن فراموش شده آن رسید

روستای عشین یا اشین یکی از روستاهای حاشیه کویری در ۶۰ کیلومتری غرب انارک و شمال شرقی استان اصفهان است که درمسیر جهانگردان کویری قرار گرفته‌است، روستا پس از حدود نیم قرن متروک بودن در سال ۱۳۹۳ ثبت میراث ملی کشور شده و پذیرای مسافرانی از کشورهای آسیایی در زمینه زمین‌شناسی و معادن، میراث و ابنیه تاریخی، نجوم و ستاره‌شناسی، کویرشناسی و بیابان‌گردی است اما به گفته مسؤولان اداره کل غله و خدمات بازرگانی استان اصفهان، جاده ارتباطی این روستا بسیار نامساعد و فاقد هرگونه تابلوی راهنمایی است که با کوچکترین انحراف مسیر اصلی گم خواهد شد.

حال نکته قابل تأمل اینجا است که چرا مدیران استانی و کشوری تا این حد از حال این مادر شهید و روستا بی خبر بوده اند، چرا باید با تماشای یک گزارش تلویزیونی به تکاپوی یافتن این روستا و تنها سکنه آن بیافتند و باز هم به همت این اداره و مسؤولانش که در این وانفسا جای تقدیر دارد و  بدا به حال دیگرانی که کوتاهی کرده‌اند، دستگاه ها، نهادها و مسؤولانی که به وظیفه خود در قبال مردم و مخصوصا خانواده های شهدا، این ایثار و فداکاری های مجسم عمل نمی‌کنند.

نکته دیگر اینکه چند روستا و زهرا خانم و مادر شهید دیگر هستند که مسؤولان ما هیچ نام نشانی از ایشان نمی‌دانند و به گوششان نخورده و چند خانواده منتظر کیسه‌ای آرد هستند و اساسا مدیران مسؤول رسیدگی به اموری از این دست چه پاسخی برای افکار عمومی و دادگاه عدل الهی دارند؟
(۰۸:۰۱ ۱۴۰۰-۱-۲۰)