هردم از این باغ بری میرسد (17)

انارک نیوز - خدا را شکر، مدیری کوشا به دادم رسید و با تلاش بسیار، تأمین آب پایدار از چاه آب شور که حدود یک و نیم کیلومتر فاصله داشت را مقدور نمود و مرا از این منجلاب که داشت اعصابم را می سایاند، رها ساخت.
در ناامیدی بسی امید است.
خب از برق که خبری نیست. آب هم که نداریم اما نمی توان دست روی دست گذاشت و کاری نکرد پس به فکر مخازن آب افتادم شاید در این ورطه راهی به جلو باشد.
بهمن ماه 98 رسید و نامزدهای نمایندگی مجلس شورای اسلامی دوره یازدهم با شعارهای زیبا و خرج بسیار و چشم به آرای مردم به راه افتادند تا بخت خود را بیازمایند و از این نامزدی، یک نفر قبایی برای خود دوزد و تا چهار سال دیگر نماینده بماند و مردم هم که زود قولهای داده شده او را فراموش می نمایند.
دو روز به آغاز انتخابات، از ویروس کرونا به نام کوید-19 نام برده شد که از چین آمد و با گذشت زمان همه گیر جهانی شد و با داس مرگ به جان مردم بی دفاع افتاد.
گل بود به سبزه هم آراسته شد.
برای پیشرفت پرونده شترپروری دست به دامان دوستان شدم و راهی یافتند و نامه درخواست اقدام در تعجیل را هم از رییس کمیسیون در استانداری گرفتم و قبل از عید راه را برای تأیید پروژه پرورش 450 نفر شتر در انارک گشودم.
اما چه نوروز 99 متفاوتی داشتیم. ویروس کرونا جامعه را تغییر داد و دید و بازدید و روبوسی و حتی دست دادن در کار نبود. جشن نیلوفری سوم فرودین ماه درنجیل هم پیشاپیش لغو شد.
بهار رسید ولی آینده، تاریک به نظر می رسید.
اواخر اردیبهشت ماه 99 نویدی خوش و مژده ای دلگشا داشتم که لبخند را بر لبانم نشاند.
پایان شب سیه، سپید است.
پروژه شترپروری در انارک تصویب شد اما ...