انارک نیوز - نام مبارک (امام دوازدهم و آخرین امام) امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف هم نام پیامبر اکرم (ص) و کنیه ایشان هم کنیه پیامبر (ص) (ابو القاسم) و ملقب به مهدی (به معنای هدایت شده) آل محمد (ص) می باشد. ولی از خطاب قرار دادن ایشان با نام اصلی تا قبل از ظهور مبارکشان نهی شده است. 
وجود مقدس ایشان دارای القاب فراوان می باشد که اباصالح، قائم آل محمد، مهدی آل محمد، حجة الله، ولی الله، بقیة الله، امام منتظَر، صاحب الزمان و امام زمان از مشهورترین آنهاست. 
قرآن کریم در آیات زیر درباره ایشان فرموده اند:
وَنُرِ‌يدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْ‌ضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِ‌ثِينَ ﴿٥﴾ وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْ‌ضِ وَنُرِ‌يَ فِرْ‌عَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا يَحْذَرُ‌ونَ ﴿٦﴾ (ترجمه: و خواستيم بر كسانى كه در آن سرزمين فرو دست شده بودند منّت نهيم و آنان را پيشوايان [مردم‌] گردانيم، و ايشان را وارث [زمين‌] كنيم، (۵) و در زمين قدرتشان دهيم و [از طرفى‌] به فرعون و هامان و لشكريانشان آنچه را كه از جانب آنان بيمناك بودند، بنمايانيم. ﴿٦﴾ سوره قصص، آیات 5-6.
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ‌ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ‌ أَنَّ الْأَرْ‌ضَ يَرِ‌ثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ ﴿١٠٥﴾ (ترجمه: و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد. سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.
امام دوازدهم (عج) تنها فرزند امام حسن عسکری (ع) است. تولد او شب نیمه شعبان در سال ۲۵۵ق (جمعه 12 مرداد ماه 248 خورشیدی) در سامرا بوده است. مادرش کنیزی بود که «نرجس» دختر یشوعا از ذریه شمعون یكى از حواریون حضرت عیسى (ع) خوانده می شده است.
در هنگام تولد او حکیمه عمه امام یازدهم (ع) حضور داشته. هرچند در ابتدای حضورش در خانه اثری از علایم بارداری در نرجس نمی‌بیند. امام حسن عسکری (ع) ولادت فرزندش را مخفی نگه داشت زیرا خبر ظهور و انتظار شیعه برای او امر شایعی بود و حکومت وقت در پی یافتنش بود.
رواياتي از پيامبر اسلام (ص) در دست بوده که بر اساس آنها حضرت مهدي (عج) دوازدهمين جانشين پيامبر مي‌شود و اوست که دستگاه ظلم ستمگران را در هم مي‌کوبد و لذا خلفای بني‌عباس به خيال پيشگيري از ظهور وي، امام دهم و يازدهم را شديداً تحت نظر داشتند و حتي پس از وفات امام يازدهم، به دستور خلیفه عباسی، معتمدکاملاً خانه امام (ع) و ساکنين خانه را تفتيش و بعضي از زنان را بازداشت کردند تا اثري از فرزند امام بيابند. فاطمه و جعفر خواهر و برادر امام حسن عسکری(ع) اعلام کردند که فرزندی از امام (ع) به دنیا نیامده‌است.
پس از مرگ امام حسن عسکری (ع) جعفر بن علی، برادرش اعلام کرد که امام (ع) فرزندی نداشته‌است و وی جانشین برادر است؛ ولی به هنگام نماز گزاردن بر بدن ایشان، امام حجت بن الحسن (عج) عمویش را کناری زد و بر او نماز گزارد.
امام مهدی (عج) در پنج سالگی و پس از درگذشت پدرش (سن ۲۸ سالگی) در هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ ق (16 دی ماه 252 خورشیدی) به امامت رسید و از نظرها پنهان شد. تا سال ۳۲۹ ق ارتباط او با شیعیان از طریق چهار نماینده مشخص صورت می‌گرفت و از آن پس، غیبت طولانی او آغاز شده و وظیفه رهبری و هدایت شیعیان را به عالمان دینی سپرده است. صاحب الزمان هر ساله در حج شرکت می‌کند.
در روایات شیعیان نشانه‌های متعددی برای ظهور مهدی قائم ذکر شده‌است از جمله: خروج یمانی، سفیانی، صیحه آسمانی که از آمدن قائم خبر می‌دهد، کشته‌شدن نفس زکیه در مکه تنها ۱۵ روز قبل از ظهور قائم، فرورفتن سرزمین بیداء (فرورفتن ارتش سفیانی در زمین در هنگام رژه در مکه). این نشانه‌ها در یک سال اتفاق می‌افتد. حضرت مهدی (عج) در بین رکن‌ها و مقام ابراهیم، در کعبه ظهور می‌کند. روز ظهور مقارن با عاشورا است.
تعداد یاران امام عصر (عج) هنگام ظهور علنی در مکه ۳۱۳ نفر (به تعداد یاران غزوه بدر) هستند. این تعداد کسانی هستند که از آغاز حرکت ایشان را همراهی می‌کنند، اما به تدریج بر این تعداد افزوده می‌شود. البته ناگفته نماند که این ۳۱۳ نفر به دلیل خصایل برجسته‌ای که دارند نقش فرماندهی و رهبری را در لشکر آن حضرت به عهده دارند. جبرئیل در سمت راست او و میکائیل در سمت چب او حرکت می‌کند.
اولین نشانه ظهور طلوع خورشید از مغرب در جمعه است. نام شمشیر آن حضرت سیف الله می باشد و حضرت عیسی(ع) هنگام ظهور با ایشان نماز می گذارند و محل حکومت جهانی اسلامی پر از عدل و داد پیش از روز قیامت ایشان شهر کوفه خواهد بود و عمری طولانی خواهند داشت. ایشان زمین را از ظلم و جور پاک خواهد کرد.

اثني عشريه (دوارده امامی) شاخه‌ ای از شيعه اماميه است كه تعداد گروندگانش از هم شاخه‌های اماميه بيشتر است. شاخه‌هاي ديگري چون مكتب پنج امامي زيديه و مکتب هفت امامي اسماعيلیه پيرواني دارند ولي شاخه‌هاي ديگري كه به تعداد ديگري امام معتقد بوده‌اند، در طول تاريخ اسلام پيدا شده‌اند و بعد از مدتي كوتاه از بين رفته‌اند.

در قرن چهارم هجری و هنگامی که سلسله شیعه آل بویه بر عراق و ایران مسلط شدند. هفتاد سال از غیبت امام (عج) می‌گذشت و آل‌بویه که در ابتدا شیعه زیدی بودند، به شیعه دوازده امامی گرایش یافتند و از آن حمایت نمودند.
زمانی که شاه اسماعیل صفوی ایران را تسخیر نمود. بعد از شکست شاه صفوی از ترکان عثمانی او در نزد طرفدارانش به عنوان نماینده امام زمان (عج) شناخته می‌شد. پادشاهان صفويه در ترويج آئين تشيّع کوشش بسيار کردند و آنرا مذهب رسمي ايران قرار دادند.

جنبش بابی از جنبش‌های موعودگرایی بود. این جنبش نتیجه حدود نیم قرن انتظار برای ظهور امام زمان بدنبال فرارسیدن هزاره حضرت مهدی (عج) و تعالیم و آموزه‌های جنبش شیخیه بود. علی محمد باب ابتدا ادعا نمود که بابِ امام زمان است و سپس در سال ۱۲۶۴ ه. ق. /۱۸۴۸ م. آشکارا ادعا نمود که مهدی موعود است.  او بعدها در شهر تبریز تیرباران شد. این جنبش در نهایت به گسست از شیعه و تشکیل آیینی جدید منجر شد.

در میان کتاب‌های عهد عتیق در کتاب دانیال که بعد از اسارت یهودیان در بابل نوشته شده‌است به منجی آخرالزمان اشاره شده‌است. عیسی بنا به نقل اناجیل از ظهور ناگهانی پسر انسان، بازگشت خود به هنگام انقضای عالم، بر قرار شدن عدالت در آن دوران و حتمی بودن حکومت عدل خبر داده‌است. در نوشته‌های بین‌العهدین (فاصلهٔ زمانی کتاب دانیال تا زمان تدوین انجیل‌ها) مانند (خنوخ، ۱:۴۶ـ۳) به ظهور یک منجی در آخرالزمان اشاره می‌شود. او وجودی ازلی است که پیش از خلق جهان، زمان ظهور و برنامهٔ او نزد خدا معلوم و مقرر بوده‌است.
در دین زردشت و در بندی از گاهان (یسن ۴۳، بند ۳) از مردی سخن گفته شده‌است که در آینده می‌آید و «راه نجات را می‌یابد».

مدت امامت امامان (ع):

•  (۱) امام علی بن ابی‌طالب (ع) ۶۳۲ میلادی تا ۶۶۱ میلادی(۲۹ سال)
•  (۲) امام حسن مجتبی (ع) ۶۶۱ تا ۶۷۰ (۹ سال)
•  (۳) امام حسین بن علی (ع) ۶۷۰ تا ۶۸۰ (۱۰ سال)
•  (۴) امام سجاد (ع) ۶۸۰ تا ۷۱۲ (۳۲ سال)
•  (۵) امام محمد باقر (ع) ۷۱۲ تا ۷۳۲ (۲۰ سال)
•  (۶) امام جعفر صادق (ع) ۷۳۲ تا ۷۶۵ (۳۳ سال)
•  (۷) امام موسی کاظم (ع) ۷۶۵ تا ۷۹۹ (۳۴ سال) 
•  (۸) امام علی بن موسی الرضا (ع) ۷۹۹ تا ۸۱۷ (۱۸ سال) 
•  (۹) امام محمد التقی (ع) ۸۱۷ تا ۸۳۵ (۱۸ سال) 
•  (۱۰) امام علی النقی (ع) ۸۳۵ تا ۸۶۸ (۳۳ سال)
•  (۱۱) امام حسن عسکری (ع) ۸۶۷ تا ۸۷۴ (۷ سال)
•  (۱۲) امام حجت بن حسن (مهدی) (عج) از ۸۷۴ میلادی.

قابل ذکر است که دوره امامت حضرت امام علی بن ابی‌طالب (ع) از درگذشت پیامبر اسلام (ص)  آغاز شده‌است و آغاز امامت هر امام (ع) مصادف با درگذشت امام پیشین است.

زادروز ایشان جمعه 12 مرداد ماه 248 خورشیدی یا دوم آگوست 869 میلادی و شروع امامت جمعه 16 دی ماه 252 خورشیدی یا 5 ژانویه 874 میلادی می باشد.

انارک نیوز - علی‌اکبر (ع) فرزند امام حسین (ع) و لیلی بنت ابی مرة است. بنا به روایتی ۱۱ شعبان ۳۳ قمری (۱۹ اسفند ۳۲ خورشیدی) در مدینه منوره دیده به جهان گشود. او را اکبر نام نهاده‌اند چرا که از برادرش امام سجاد (ع)، امام چهارم شیعیان متمایز شود. 
وی جوانی خوش چهره، زیبا، خوش زبان و دلیر بود و از جهت سیرت و خلق و خوی و صباحت رخسار، شبیه ترین مردم به پیامبر اكرم (ص) بود و شجاعت و رزمندگی را از جدش علی ابن ابی طالب (ع) به ارث برده و جامع كمالات، محامد و محاسن بود. علی اکبر احادیثی از جدش امام علی(ع) و نیز عایشه نقل کرده است.
کنیه‌اش ابوالحسن است که حکایت از ازدواج علی اکبر و داشتن فرزندی به نام حسن دارد و در برخی مقاتل هم آمده که فرزندان او در کربلا و در زیر مرکب‌ها به شهادت رسیده‌. در مقابل چنانکه گروهی از نسب‌شناسان گفته‌اند از وی فرزندی نمانده و نسل امام حسین(ع) تنها از طریق امام سجاد(ع) ادامه پیدا کرده است. 
علی اکبر در واقعه کربلا در ۱۰ محرم سال ۶۱ قمری همراه پدرش بود. نسب مادر علی اکبر به بنی امیه می‌رسید از این رو در روز عاشورا به علی اکبر پیشنهاد شد که به یزید بن معاویه بپیوندد ولی او این پیشنهاد را رد کرد و گفت: رعایت خویشاوندی رسول خدا به حقیقت نزدیک‌تر است. بنا به گفته منابع تاریخی عمر بن سعد با دیدن وی در میدان جنگ از او خواست که صحنه جنگ را ترک کند تا در امان باشد. علی اکبر این پیشنهاد را رد کرد و گفت: من علی فرزند حسین، فرزند علی هستم، به خانه خدا کعبه قسم، ما به پیامبر(ص) سزاوارتریم؛ سوگند به خداوند این زنازاده نمی‌تواند بر ما حکم راند، من شمشیر می‌زنم و از پدرم حمایت می‌کنم.
وقتی علی اکبر (ع) در واقعه عاشورا خواست وارد میدان جنگ شود، اهل خیمه خواستند با گرفتن عبا و عمامه او مانع رفتن او به میدان جنگ شوند. اما امام حسین (ع) فرمودند: علی اکبر را ر‌ها کنید. گفته شده اصحاب امام اجازه نمی‌دادند قبل از آنها بنی هاشم به میدان بروند. 
علی اکبر پس از اندکی جنگ با سپاهیان ابن سعد نزد پدرش بازگشت و گفت سنگینی اسلحه مرا آزار می‌دهد و تشنگی مرا از پای درآورد، امام حسین فرمود به زودی جدت را ملاقات می‌کنی و آن حضرت شما را سیراب خواهد کرد که بعد از آن هرگز تشنگی نباشد.» علی‌اکبر به میدان بازگشت، و مُرّةُ بن مُنقذ شمشیری بر فرق او زد سپس دیگران بر او حمله‌ور شدند. علی اکبر در لحظات آخر گفت:‌«ای پدر! سلام بر تو باد، این جدم رسول خداست، او به جامی لبریز مرا سیراب کرد و می‌گوید: به سوی ما شتاب کن».
علی‌اکبر اولین نفر از بنی‌هاشم بود که در واقعه عاشورای ۶۱ قمری به شهادت رسید. امام حسین (ع) پس از شهادت علی اکبر بر بالای جنازه او آمد و گروهی که او را کشته بودند را نفرین کرد: پس از تو‌ای پسرم! افّ بر این دنیا باد. به گفته برخی منابع امام حسین (ع) مشتی از خون علی را برگرفت و به طرف آسمان پاشید. قطره‌ای از آن روی زمین نریخت. سپس از جوانان اهل بیت خواست که جنازه علی اکبر را به کنار خیمه‌ها منتقل کنند (۲۱ مهر ۵۹ خورشیدی).
بدنش در پایین پای پدرش به خاک سپرده شد. قبر او در ضریح امام حسین واقع شده و شش گوشه بودن ضریح را به همین دلیل دانسته‌اند اما سر او را به همراه سرهای شهدای        
کربلا به کوفه و شام بردند، درباره فرجام سر علی اکبر به اینکه آیا به بدنش ملحق شده یا در قبرستان باب الصغیر دفن است، اختلاف‌نظر وحود دارد.
در زیارت عاشورا پس از سلام بر امام حسین و قبل از سلام به اصحاب آن حضرت، سلام جداگانه‌ای نیز به علی اکبر داده شده است.