شعری زیبا با گویش شیرین نائینی راجع به فرش بافی و قالی نایین به قلم زیبای آقای مجتبی غلامی نائینی با عنوان تُرَه
تُرَّیی چَشات از گیری تُنَه / نوجابَتُت ویرُم تُنَه
تیغ نَکیش وِ عِشقی می / دَخیل وَبِندی وِر تُنَه
لَچَکُ تُرِنجی لاکی! / زُنی گُ بورات هولاکی؟
تو رَهی عِشقی تُو ای گل / به خودا نداری باکی
مایی پیرُم، خودا زُنَه / خِفتی زینَه دُنَه دُنَه
دو بیتیهایی عاشقی / بورا می اُ تو وِرخُنَه
شووا گُ قالی یی دِلُش / وِ شویی پاهات وَوُنَه
لَچَکُ تُرِنجی لاکی! / زُنی گُ بورات هولاکی؟