فایده این تسلیت ها و سوگنامه ها چیست؟

این مردم از غم و مرگ و فاجعه لذت می برند. کافی است ساختمانی در آتش بسورد، زلزله ای بیاید یا عزیز و عزیزانی جان دهند آن وقت به سرعت همگی برای تسلیت و لباس سیاه و سوگنامه نویسی از یکدیگر پیشی می گیرند.
یک سوال از شما بزرگواران دارم کدامتان پس از آن همه آه و فغان که پس از حادثه‌ پلاسکو سر دادید پیگیر بررسی علل حادثه و توبیخ مقصران شدید؟
پس از حادثه‌ زلزله کرمانشاه کدامتان سازندگان ساختمان های غیر ایمن را پای میز محاکمه کشاندید؟
از این حوادث در این سال ها فراوان داشته ایم کدامیک را پیگیری کرده اید؟
برای کدام حادثه اعتراض و اعتصاب و راهپیمایی کرده اید؟

تنها حرکت ما ایرانی ها در قبال مصیبت ها سوگواری یا جوک ساختن است و بس.
اصل حادثه همیشه پشت این ساده اندیشی مبتنی بر احساس فراموش می شود و هیچگاه از بروز حادثه بعدی پیشگیری به عمل نمی آید.
مقصران هرگز معرفی و مورد محاکمه قرار نمی گیرند و این روایت غمگین تا زنده ایم ادامه دارد.

لطفاً به جای تسلیت ها و جوک های بیهوده کمی آگاهانه و با درایت مسئولان را مورد بازخواست قرار دهید و با بروز احساسات این فاجعه ها را به فراموش خانه ذهن نسپارید.
عزیزانی که در حادثه کشتی نفت کش(سانچی) جان باختند و بازماندگان آنها محتاج تسلیت من و شما نیستند تردید نداشته باشید که اگر داستان به تسلیت ختم شود باز هم این حادثه تکرار خواهد شد.
لطفاً به این دور باطل خاتمه دهید هنوز پلاسکو های فراوانی در تهران وجود دارند و خانه های بسیاری با اندک لرزشی فرو خواهند ریخت.
(سینا ایرانپور انارکی / 24 دی ماه 1396)