داستان هفتصد سال خوشنامی

توصیف کویر، از قلم استاد ایرج افشار در کتاب «گلگشت در وطن»، و سفر پائیزی‌اش در سال 1346نیز خواندنی است:
«کویر بیکران و بی‌علف، خود حیاتی دارد. آب زاینده آن است و نمک و گِل را در آن می‌رویاند. گشادگی افق و زندگی خاص، صلابت و مهابتی به آن می‌دهد. آدمی‌ را می‌ترساند، اما زیبایی و قشنگی آن را نیکوتر مجسم می‌کند.»(ص:466) آنچه کویرهای زیبایی را در گذشته به وجود آورده است، احتمالا عوامل انسانی نبوده است. اما  این روزها بر اثر زیاد شدن گازهای گلخانه‌ای و افزایش تقریبا دو درجه‌ای دمای کره زمین که به دست انسان‌ها اتفاق افتاده، مناطق زیادی در معرض بیابان‌زایی است. درست مصرف نکردن آب، ازدیاد جمعیت، برداشت بی‌رویه آب‌های زیرزمینی و حدود پانزده سال خشکسالی در ایران چند سالی است که با گرد و غبار، «جنگ آب» را اعلام کرده است. این مسئله آنقدر جدی است که سال گذشته، پروفسور کردوانی(متولد 1308،گرمسار) در یک برنامه زنده تلویزیونی در سیمای جمهوری اسلامی‌ایران، هشدارها و راه حل‌هایی را ارائه داد و بیان کرد که با روند کنونی سوء مدیریت آب، حدود 20سال آینده استان مازندران و جنگل‌هایش در شمال ایران به کویر تبدیل خواهد شد. او برای مقابله با گرد و غبار پیشنهاد کرده است که به مقدار هشت تا ده سانت ریگ در بیابان‌ها ریخته شود و این درسی است که به قول خودشان از طبیعت گرفته است. «از یزد تا بافق و از نایین تا انارک، دشت‌هایی هست که ریگی است و شدیدترین باد و باران نمی‌تواند در آن فرسایشی ایجاد کند. این بیابان‌ها را طبیعت با پاشیدن ریگ تثبیت کرده است.»(ویکی پدیا ) ایشان به عنوان اعتراض به این که او چندسالی است که به عنوان یک متخصص این مسائل را گفته و راه حل مشکل را هم پیشنهاد کرده اما کسی به حرف او گوش نمی‌دهد، برنامه زنده  تلویزیونی را (30خرداد1395)، که در شبکه خبر پخش می‌شد، ترک کرد تا شاید تاثیر سخنانش را بیشتر کند. اما کو گوش شنوا. به قول فروغ‌:
«کسی به فکر گل‌ها نیست
کسی به فکر ماهی‌ها نیست،
کسی نمی‌خواهد
باور کند که باغچه دارد می‌میرد» (ص: 337)
 بدون شک کویرهایی که به دست انسان‌ها درست می‌شوند هرگز زیبایی و صلابت نخواهند داشت. توجه به محیط زیست و حفظ آن، مسئولیت همگانی و ملی است.کاشت درخت در روز درختکاری خوب است اما نه به شیوه سنتی و در خاک مرده.
(روزنامه مردم سالاری   ۱۳۹۵/۱۲/۲۱ - ۰۰:۰۴)