ناگفته‌هایی از محیط زیست جانوری ایران؛ از گونه‌های منقرض شده تا شکار غیرمجاز

ناگفته‌هایی از محیط زیست جانوری ایران؛ از گونه‌های منقرض شده تا شکار غیرمجاز

ایران، کشوری با تنوع اقلیمی و زیست جانوری بسیار گسترده است. در سالهای اخیر، تخریب زیستگاه های جانوران به همراه شکار و صید بی رویه، جمعیت و تنوع زیستی جانوران در کشور را به شدت تهدید می کرد، ولی با تلاش سازمان حفاظت از محیط زیست کشور، زیستگاه های حفاظت شده و مناطق قرق زیادی در کشور به وجود آمد که باعث شده حیات گونه های جانوری ایران، تضمین شود. در کافه خبری که برگزار شد، ۴ نفر از مدیران ارشد سازمان محیط زیست کشور درباره محیط زیست جانواری ایران با ما به گفتگو پرداختند.
امید سلیمی بنی: میزگرد حیات وحش ایران با حضور مدیران ارشد سازمان حفاظت از محیط زیست کشور در کافه خبر برگزار شد. در این کافه خبر، دکتر کیومرث کلانتری، معاون محیط زیست طبیعی وتنوع زیستی سازمان حفاظت از محیط زیست کشور، دکتر شهاب الدین منتظمی مدیرکل دفترحفاظت و مدیریت حیات وحش، دکتر علی بالی معاون مدیرکل دفتر زیستگاه ها و دکتر محمد مدادی مدیرکل موزه تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی حضور داشتند.

... این سئوال پیش می آید درباره تخریب زیستگاه ها، بخش دولتی در ذهن شما پررنگ است. مثلا خشک شدن بخشهایی از هور در غرب خوزستان برای اکتشاف نفت، یا کشیدن جاده در جنوب زیستگاه توران در کویر مرکزی ایران، یا اتوبان در قامیشلو در غرب اصفهان را داریم. کدام بخش از دولت و دستگاه توسعه، بیشترین تهدید را برای زیستگاه ها دارد؟
کلانتری: آنهایی که مثال می زنید، از جمله روباه‌ ها را من کاملا از نزدیک تحقیق کرده ام. ما در زیستگاه چوپانان تا خور و بیابانک و انارک، بهترین زیستگاه را داریم. یا عباس آباد، موته، قامشلو و کلاه قاضی بهترین منطقه زیستگاهی در آسیا است. ما در عباس آباد و چوپانان مشکل خاصی نداریم. دو موضوع را در کویر مرکزی ایران داریم. یکی اینکه خطوط گازی ما از جنوب به شمال کشور می رود. ما اولویت بندی نکردیم کدام شبکه در کشور به زیستگاه ها ضربه می زنند، ولی راه، نفت و گاز بسیار مهم است. معدن و همچنین خطوط برقی که متاسفانه احتیاج به جاده دسترسی دارند مهم است. اینها به زیستگاه های ما لطمه وارد می کنند. به هر حال کشور ما در حال توسعه است. از شما کسی نمی پذیرد به نام حفظ محیط زیست، مردم گاز و جاده و نفت نداشته باشند. کار سازمان محیط زیست این نیست بگوید نه، نمی شود. باید بین گزینه های معرفی شده، گزینه ای را انتخاب کند که کمترین لطمه را به طبیعت یکدست ما می زند. در موته، خط گاز از سمت شرق به سمت شمال رفت تا کمترین مشکل را به زیستگاه برساند. در قامشلو، اتوبان باید کشیده می شد.
(خبرآنلاین - ۲۲ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۳:۱۰)