زمستان 1357 هوا چندان سرد نبود و یکی از شعارهای مردم برای انقلاب "به کوری چشم شاه، زمستون هم بهاره" بود.
برای گرفتن نفت مردم اجباراً توی صف می رفتند و پیت های بیست لیتریشون را به ردیف می گذاشتند و از تظاهرات روزها و شب های قبل و امروز و شب پیش رو می گفتند. معمولاً پیرمردها و پیرزنان در صف می ایستادند.
من هم که نوجوانی لاغر بودم با پدرم در این بین بودیم که یکی رو به پدرم کرد و با اشاره به من گفت: از ما که گذشت اما برا این بچه ها خوب می شه.
یادش به خیر، چه دورانی داشتیم! در کف کوچه و خیابان چه گذشت و چه می گذرد.