مادر ۸۵ ساله عشین تنها ساکن روستای روستای سرسبز و دست نخورده نایین است که بوی خوش زندگی بکر و ساده روستایی را در بیابانیترین نقطه شرقی استان اصفهان، حفظ کرده است.مادر به گزارش پایگاه خبری صدای نایین، ویژگیهای جغرافیایی و اقلیمی که در بیابان ایجاد شده، این مناطق را به یک اکوسیستم پایدار روی کره زمین مبدل ساخته است، ماسههای روان، اقلیم متنوع، نوع زندگی گیاهی و جانوری، آرامش، افق دیدی که در بیابانها وجود دارد و شرایط آبوهوایی متغیر، سبب شده که کویر و بیابان به جاذبهای گردشگری تبدیل شود.
از بیابانها و کویرهای مشهور ایران در این زمینه میتوان به بیابان لوت، مرنجاب، بشرویه، کویر مصر و ریگ جن اشاره کرد، در ۳۰ کیلومتری شمال غرب انارک نایین، روستایی واقع شده است که از آنجا سفر به کویر شگفتانگیز و پرماجرای ریگ جن را میتوانید شروع کنید.
عشین یا اشین یکی از روستاهای حاشیه کویری در شمال شرقی استان اصفهان است که در مسیر جهانگردان کویری قرار گرفته است، آلفونس گابریل در سال ۱۹۳۴ میلادی در سفر به کویرهای ایران اقامت کوتاهی در این روستا داشته و آن را در کتاب «عبور از صحاری ایران » توصیف کرده که تصویر عشین نیز بر این کتاب چاپ شده است.
محمود مدنیان، رئیس اداره میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری شهرستان نایین در گفتوگو با خبرنگار فارس اظهار کرد: موقعیت خیلی خاص روستای عشین که در مرز بین منطقه نیمه کوهستانی و دشت کویر قرار گرفته، بافت تاریخی، حمام، قلعه و کاروانسرای تاریخی روستا از جذابیتهای گردشگری منحصر به فرد عشین است.
وی افزود: خانههای روستا به صورت اتاق به اتاق بوده و با دیوارهای سنگی و طاق گنبدی بنا شدهاند که معمولاً هیچ پنجرهای ندارند و نور به طور کاملاً مستقیم از سوراخهای ریزی که در دیوارها و سقف قرار دارد، به داخل خانه تابیده میشود.
مدنیان تصریح کرد: مهمترین ویژگی عشین که باعث شده گردشگران این روستا را برای سفر انتخاب کنند، نبود برق و گاز و تلفن در روستاست که آن را به یک منطقه بکر و دست نخورده تبدیل کرده است.
رئیس اداره میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری نایین با اشاره به اینکه در این روستا دو بومگردی بنا شده است، گفت: پیادهروی، شترسواری، آفتابدرمانی، ماسهدرمانی، موتورسواری، رالی در بیابان، تماشای چشماندازهای بیابان، نجوم و رصد آسمان کویر در شب، از جمله فعالیتهای حوزه طبیعتگردی این روستاست.
وی ادامه داد: آب آشامیدنی روستا از چشمههای زیاد در اطرافش تأمین میشود که عشین نیز به معنای سرزمین آبهای جاری است.
اگرچه نبود امکانات مدرن، شرایط زندگی سنتی را در عشین به وجود آورده و برای مسافران خصوصاً گردشگران خارجی، جذابیت خاصی دارد اما برای زندگی دائمی اهالی روستا سختیهایی به همراه داشته است که منجر به مهاجرت همه ساکنین روستا به شهرهای اطراف شده است اما در این میان، مادر ۸۵ ساله این روستا، نتوانسته عشین را در میان دشت کویر تنها رها کند و بوی خوش زندگی بکر و ساده روستایی را در بیابانیترین نقطه شرقی استان، حفظ کرده است.
مریم میرزایی عشینی مادر شهید سید محمد هاشمی انارکی و معروف به زهرا خانم، سالهای زیادی است که تنها ساکن خوش نشین این روستاست، او در عشین چشم گشوده، قد کشیده، ازدواج کرده و ۵ فرزندش را همینجا به دنیا آورده و از همین روستا پسر ۲۲ سالهاش را برای حفظ کشورش راهی جبههها کرده است و به قول خودش، دوست ندارد این همه خاطرات خوش را در دل کویر رها کند و باقی عمر را در جای دیگر بگذارند.
زهرا خانم با کشاورزی، دامداری و میزبانی از گردشگران خود را در این روستا سرگرم کرده و با همت و تلاش توانسته این روستا با قدمت ۲ هزار ساله را همچنان سرپا نگهدارد.
زهرا خانم به خبرنگار فارس میگوید: در روستای عشین من هستم و خدای بزرگ و این خانهها و تا دلت بخواهد بیابان دیده میشود.
وی ادامه میدهد: نمیشود همه به دنبال زندگی شهری برویم، باید کسی باشد که در این صحراها کشاورزی و دامداری کند تا خوراک مردم فراهم شود، هرکسی باید به سهم خودش با این زمین بجنگد و برای زندگی تلاش کند.
زهرا خانم با بیان اینکه زندگی در عشین سختیهای خودش را دارد و من با این شرایط ساختهام، میگوید: پسرم سعی کرده است شرایط خوبی را برای گردشگرانی که برای دیدن جذابیتهای روستا میآیند، فراهم کند اما جاده روستا بسیار نامناسب است و سالهای زیادی است که مسؤولان به آن رسیدگی نمیکنند.
به گفته زهرا خانم، زمانی در کودکیاش ۱۸ شبانه روز باران بیوقفه میبارد که منجر به تخریب تمام منزل و مهاجرت همه اهالی روستا میشود اما بعد از مدتی تعدادی از روستاییان به عشین برگشته و روستا دوباره رونق میگیرد، هم اکنون نیز اگر مسؤولان توجه بیشتری به این ظرفیت عظیم گردشگری، دامداری و کشاورزی شهرستان نایین داشته باشند و مشکلات عشین را برطرف نمایند، قطعاً زمینه مهاجرت جوانان فراهم شده و خانههای این روستا دوباره همچون گذشته پرجمعیت خواهد شد.
کد نوشته: ۱۴۲۲۵ - ۲۷ آذر ۱۴۰۳