به دنبال کارآفرینی در انارکیم اما حتی بک بار از یکی از مسئولین شنیده نشده بگوید در پنج کیلومتری انارک به سمت نایین، سوله ای صنعتی و بزرگ با قابلیت نصب جراثقال سقفی و کلی فونداسیون و خشت و ساختمانی مسکونی و جاده ای عریض وجود دارد که سالها است آنجا افتاده ولی چرا تکمیل نمی شود؟
معلوم است یک شیر پاک خورده ای با کمک همین مردمی که توی کوچه و خیابان های انارک آنان را می بینیم پروژه آجر را رقم زده است. همین مردم کهنسالی که تقریباً همه بازنشسته اند و حقوق بخور و نمیری دارند ولی به صد تا از آنهایی که پول تو جیبی فرزندشان بیش از مستمری اینان است و نه تنها در جلسات با مدیران اشاره ای به آن نکرده اند بلکه سنگ هم انداختند! می ارزند.
بگذریم! اما بخاطر خلف وعده سازمان آب دارند آنرا از فلانی و مردمی که امیدشان به اتمام آن بود را دارند می گیرند تا به دولت منتقل شود. چون زمین از دولت بوده و این بنده خدا به اجبار پروژه را رها کرده و فریادش را مسئولین که بارها به هریک از آنها مراجعه شده و بجای یاری او را به دیگری و در انتها به او که خود، این خرابکاری را کرده محول کرده اند، نمی شنوند. روزی اشک گرم او و آه سرد مردم دامان آنان را هم خواهد گرفت.
یک ریال وام نگرفته اما باید از او بگیرند تا روزی روزگاری شاید چندرغاز از پولش را که هر روز از دیروزش بی ارزشتر می شود را بدهند. عجب روزگاری است!
گنه کرد در بلخ آهنگری / به شوشنر زدند گردن مسگری
بارها وکیل و معاون وزیر و فرماندار و ... از کنار آن رد شده اند و لابد خوش بینانه فکر کرده اند این هم وام را گرفته و خورده و فرار کرده! و گرنه انتظار می رفت یکی از آنان او را صدا می زد و مشکل بر زمین ماندن پروژه را می پرسید. هرچند الحمدا... این همه کارآفرین در انارک داریم و حرفزن که اینان را دعوت می کنند و از پیشرفتها و خرجهایی که کرده اند می گویند . آنان ممکن است پیش خود فکر کنند که اگر مشکلی بود که این همشهریان انارک دوست کاسب گرامی ناگزیر به آن اشاره می کردند.
فریاد اگر فریاد من و گوش اگر گوش تو، البته آنچه به جایی نرسد فریاد است. باکی نیست روزی دادم را از دادرس بی پناهان خواهم گرفت.