خشکسالی‌های دهه ۸۰، کشاورزی سنتی، چرای بیش از حد دام و عدم استفاده از سیلاب‌ها باعث افزایش خشکسالی‌ها و بروز ریزگردهایی شده‌ که از سوی محققان کشور خط سیر این ریزگردها از غرب به شرق گزارش شده است؛ این امر موجب شده تمام شهرهای کشور دستخوش این پدیده شوند و علاوه بر کاهش کیفیت هوا، موجب اختلالاتی در شبکه برق‌رسانی برخی از شهرهای جنوبی شده است.
پژوهشگران کشور بر اساس نتایج مطالعات انجام شده با تاکید بر اینکه خشکسالی اخیر کشور ناشی از خشکسالی دوره‌ای نیست، اعلام کردند: خشکسالی بیشتر موجب افزایش طوفان‌های گردوغبار خواهد شد که لازم است از طریق راهکارهایی چون مالچ‌پاشی و روش‌های زیستی بر این مهم فائق آمد.به گزارش ایسنا،طبق تعریف سازمان جهانی هواشناسی طوفان گرد و غبار عبارت است از بادی که مخصوص نواحی خشک و نیمه خشک بوده و بر اثر وزش آن ابر متراکمی از گرد و غبار در فضا ایجاد می‌شود. تراکم این ابر غبار آلود آن چنان زیاد است که جلوی دید را کاملا گرفته و ارتفاع آن گاه تا ۳ هزار متر می‌رسد.
بر اساس اعلام محققان کشور در حال حاضر ۱۳۰ هزار کیلومتر مربع اراضی با پتانسیل منشا گرد و غبار شناسایی شده است؛ ضمن آنکه تالاب‌های خشک‌شده و اراضی کشاورزی که به دلیل کم آبی با سوء مدیریت رها شده‌اند، اکنون به کانون‌های گرد و غبار در کشور تبدیل شده‌اند.
این امر موجب شده تا طوفان‌های گرد و غبار که در گذشته تنها بخشی از کشور را دربر گرفته بود، امروزه کل کشور متاثر از این پدیده باشد؛ به گونه‌ای که به گفته محققان کشور به دلیل تقویت بادهای جنوبی و جنوب شرقی این پدیده امروزه تشدید شده است. این در حالی است که در نخستین روزهای تابستان سال ۸۸زمانی که ریزگرد تهران را به زیر پرده‌ای از گرد و غبار فرو برد، به مساله جدی تبدیل شد؛‌ چراکه در این روز خورشید از آسمان شهرهای تهران و اهواز و بسیاری از شهرهای مرکزی، جنوبی و غربی ایران از پس لایه ضخیمی از ریزدانه‌های کم فروغ دیده ‌شد و در غروب، ته رنگ آبی آسمان به سیاهی زد.
این ریزگردها معمولا سفر کوتاهی دارند، ولی این بار از کوه‌های مرتفع زاگرس و رشته کوه‌های سر به فلک کشیده البرز عبور کردند و راه خود را به سمت کرانه‌های دریای خزر در پیش گرفتند.
خشکسالی‌های دهه ۸۰، کشاورزی سنتی، چرای بیش از حد دام، عدم استفاده از سیلاب‌ها، عدم دریافت حقابه‌ها و همه و همه دست به دست هم دادند تا مراتع و زمین‌های زراعی به بیابان‌ تبدیل شوند که با کمترین بادی، ریزدانه‌ها در هوا معلق شوند.بنا بر آمارهای ارائه‌شده از سوی سازمان هواشناسی کشور، میانگین روزهای غبارآلود در طی ۵۰ سال گذشته در شهرهای اهواز، آبادان، بوشهر و کرمانشاه به ترتیب ۶۸، ۷۶، ۷۵ و ۲۷ روز در سال بوده است. همچنین بنابر داده‌های یک تحقیق علمی، در سال ۱۳۶۷ تعداد روزهای گرد و غباری در شهرهای زابل، آبادان، دزفول، بندرعباس و یزد معادل ۸۱، ۴۳، ۴۰، ۲۳ و ۲۴ روز گزارش شده است.هنگام بروز این پدیده‌ها در ایران، گاهی تا میزان ۹۳۶۰ میکروگرم در مترمکعب، غلظت ذرات در هوا افزایش یافته است. به علاوه، آمارهای اخیر نشان می‌دهد دوام ریزگردها در هوای استان خوزستان با مساحتی حدود ۶۴ هزار کیلومتر مربع، در برخی موارد به ۱۴۴ ساعت (۶ شبانه‌روز) بالغ شده و میزان وقوع این گونه طوفان‌های گرد و غبار در این استان هم گاهی تا ۱۰۲ بار در سال بوده است.
پروفسور پرویز کردوانی پدر علم کویرشناسی ایران با تاکید بر اینکه در گذشته ایران با ریزگردها آشنا نبود، می گوید: در ایران بیشتر با طوفان‌های شن و ماسه آشنایی داشتیم و ریزگردهایی که در اهواز وجود داشت، منشا خارجی داشت؛ ولی حالا به اندازه‌ای‌ با پدیده ریزگرد مواجه هستیم که به طوفان‌های شن و ماسه هم ریزگرد گفته می‌شود.
وی کانون‌های خارجی ریزگرد را غرب عراق، شرق اردن، سوریه، ‌عربستان و صحرای آفریقا (بخشی که متعلق به مصر است) دانسته و ادامه می دهد: قطر ریزگردهای وارد شده از این کانون‌ها به ایران کمتر از یک هزارم میلی‌متر است و می‌‎ تواند هزاران کیلومتر از سطح بلند شود.
کردوانی با بیان این‌که ریزگردها از نظر خطر به دو دسته آلی و کانی تقسیم می‌شوند، اظهار می دارد: منشا ریزگردهای ناشی از کانی‌ها حاوی ماسه و «کوارتز» هستند و در صورتی که کوارتز آسیاب شود، وارد ریه خواهد شد و آسیب‌های جدی به انسان وارد می‌کند.
وی کاهش دید رانندگان و اختلال در پرواز هواپیماها را از دیگر خسارات وجود ریزگردها می داند و اضافه می کند:در صورتی که ریزگردها با افزایش رطوبت همراه ‌شوند، موجب قطع آب و برق در شهرهایی چون خوزستان خواهند شد؛ ضمن آنکه محصولات کشاورزی برای انجام فتوسنتز نیاز به نور خورشید دارند که این ریزگردها عاملی برای اختلال در این زمینه خواهد بود؛ ضمن آنکه ریزگردها موجب گم شدن زنبورهای عسل و کاهش میزان تولید عسل می‌شوند.
نامبرده ترکیه را یکی از کانون‌های ریزگرد ایران نام برده و خاطرنشان می کند: با سدسازی‌هایی که از سوی ترکیه بر روی آب‌های ورودی به رودهای دجله و فرات انجام شده ، ورودی آب به این دو رودخانه کاهش یافته است؛ ضمن آنکه تالاب‌ها و باتلاق‌های در مسیر این دو رود هم خشک شده‌اند.وی همچنین جنگ و درگیری‌ها را از دیگر عوامل خشک شدن تالاب‌ها در عراق و ترکیه دانسته و می گوید: معمولا ریزگردهایی که از خارج به ایران وارد می‌شوند، به بیش از ۲۰ استان کشور نفوذ کرده‌اند؛ به گونه‌ای که استان‎های ایلام، کرمانشاه، آذربایجان شرقی و غربی، تهران و سمنان شاهد پدیده ریزگرد هستند.
پدر علم کویرشناسی ایران ریزگردهای داخلی را ناشی از زمین‌های کشاورزی می داند که به دلیل کمبود آب رها شده‌اند و می افزاید: زمین کشاورزی تا زمانی که کشت و کار در آن انجام می‌شود، ریزگرد تولید نمی‌کند و در صورتی که خشک شود تا ۶-۵ سال ریزگرد ندارد؛ چرا که ریشه گیاهان مانده در زمینه «هوموس» (یک نوع مواد آلی کربن‌دار تیره‌رنگ خاک) تولید می‌کند و این ماده موجب چسبندگی خاک خواهد شد.
وی تاکید می کند: زمانی که هوموس از بین می‌رود، ریزگردهایی ایجاد می‌کند که موجب بروز سرطان می‌شود؛ زیرا دو کود مهم «ازته» و «فسفاته» به زمین‌ها داده می‌شود. کود ازت به سرعت جذب زمین خواهد شد، ولی کود فسفات جذب نمی‌شوند و سرطان‌زا است.
کردوانی احداث چاه‌های نفت و خشک شدن تالاب‌ها ، باتلاق‌ها و دریاچه‌هایی چون طشک و بختگان را از دیگر عوامل ایجاد ریزگردهای داخلی ذکر کرده و ادامه می دهد: یکی از روش‌های مقابله با طوفان‌های شن و ماسه و بیابان‌زایی از طریق جنگلکاری عنوان شده است. در سال ۱۳۴۰ با جنگلکاری، شن و ماسه تثبیت می‌شدند.
وی با بیان اینکه این روش در منطقه «حارص‌آباد» سبزوار و «ابوزیدآباد» کاشان اجرایی شد، می گوید: تثبیت شن و ماسه باید در دشت‌هایی صورت گیرد که به دلیل نبود پوشش گیاهی، گرد و خاک تولید می‌شود؛ ولی در مناطقی مانند مسیر اردکان به طرف انارک و جندق که پوشش گیاهی ندارد، ولی به دلیل ریگزار بودن زمین با شدیدترین بادها ریزگرد تولید می‌کند، نیازی به جنگلکاری ندارد چون طبیعت، پوشش سنگی بیابانی در سطح زمین ایجاد کرده است.
پدر علم کویرشناسی ایران با اشاره به روش‌های جلوگیری از توفان‌های ریزگرد با اشاره به روش‌های تثبیت شن و ماسه، می گوید: پیشنهاد من پاشش مالچ شنی- ماسه‌ای است. به این ترتیب که در تانکرها مخلوطی از آب (۵۰ درصد)، رس (۳۵ درصد ) و ماسه (۱۵ درصد) ترکیب و بتن شنی ماسه‌ای تولید و در کانون‌های شن و ماسه پاشیده شود.
وی یادآور می شود: براساس اعلام سازمان ملل برای تثبیت ریزگرد باید ماده اولیه آن در محل وجود داشته باشد، ارزان باشد، فاقد آلودگی‌های زیست‌محیطی و یک بار برای همیشه باشد.
کردوانی مالچ‌های زیستی را خیانتی به محیط زیست می داندو می گوید: چند طرح زیستی در زمینه تولید مالچ‌های زیستی پلیمری از سوی شرکت‌های دانش‌بنیان اجرایی شده که برخی از آنها به مدت ۶ ماه دوام دارند و از سوی دیگر این مالچ‌ها حاوی کلروکلسیم است که این ماده رطوبت هوا را می‌گیرد، از این رو منجر به خشک شدن گیاه می‌شود؛ ضمن آنکه عمر مفید آن تا زمانی است که باران نبارد.
وی مالچ‌های نفتی را دارای معایب متعددی می داند و اظهار می دارد: پاشش مالچ نفتی خیانت به محیط زیست است . زیرا برای تولید مالچ ابتدا نفت باید به قیر تبدیل شود که در این صورت نیاز به احداث کارخانه داریم. قیر سفت است که برای شل کردن آن در کارخانه از طریق ترکیب ۵۰ درصد آب، ۴۸ درصد قیر و ۲ درصد ماده ممزوج کننده این مشکل رفع می‌شود و همچنین نیاز به ماشین‌های مخصوص برای مالچ پاشی است. بعد از پاشش هم به نظر می‌رسد که سراسر منطقه سوخته است و در عین حال انتشار بوی نفت سوخته برای سلامت مضر است. همچنین باید گفت ضریب حرارتی را افزایش می‌دهد که باعث از بین رفتن حشرات و گیاهانی نظیر «دم گاوی» منطقه می‌شود.
به گفته این محقق ، مالچ های نفتی حاوی فلزات سنگین مانند سرب هم است و در صورتی که یکسان پاشیده نشود، در مناطق دارای تپه‌های ماسه‌ای موجب سیلاب می‌شود و این اتفاقی است که در آران و بیدگل رخ داده بود. بعد از پاشش هم نباید بر روی آن راه رفت و پس از ۳ سال اثر آن از بین می‌رود.
وی با بیان اینکه ریگ می‌تواند یک بار برای همیشه قادر به تثبیت سن و ماسه ‌شود، اظهار می دارد: ریگ دارای دانه‌های درشت به اندازه بادام است و در طبیعت به وفور یافت می‌شود و برای تولید آن نیاز به احداث کارخانه نداریم.
پدر علم کویرشناسی ایران با اشاره به برخی از ادعاها در خصوص گران بودن روش ریگ پاشی برای مهار شن و ماسه،‌ تاکید می کند: حتی اگر این روش ۴ برابر نسبت به سایر روش‌ها گران‌تر باشد، اقتصادی است؛ چون علاوه بر آنکه مسایل زیست محیطی را ندارد، یک بار برای همیشه است.
دکتر غلامرضا نوری رئیس پژوهشکده علوم زمین و جغرافیای دانشگاه سیستان و بلوچستان در ریزگردها را یک پدیده جهانی توصیف کرده و می گوید: ریزگردها در غرب کشور رخ می‌دهند، ولی در شرق کشور ریزگرد همراه با طوفان شن است که شامل استان‌های کرمان، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان می‌شود.وی با بیان اینکه ریزگردهای شرق و غرب کشور از لحاظ جنس، ماهیت و محل برداشت با یکدیگر متفاوت هستند، اظهار می دارد: در شرق کشور به‌ویژه در استان سیستان و بلوچستان معضلاتی وجود دارد که با یک پدیده اقلیمی ثابت به نام بادهای ۱۲۰روزه همراه بوده و هست.
(روزنامه اطلاعات /شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶) ادامه دارد

2 طرح مقابله با بیابان زایی و مقابله با ریزگردها روز یکشنبه در پایگاه هوائی شهید بابائی(هشتم شکاری) واقع در شرق این کلانشهرآغاز شد.
به گزارش ایرنا، این دو طرح شامل نهالکاری به مساحت 500 هکتار و مالچ پاشی به مساحت 400 هکتار است که با حضور محسن مهرعلیزاده استاندار اصفهان و جمعی از نمایندگان مجلس آغاز شد. 
طرح نهالکاری با اعتباری بیش از 2 میلیارد و 200 میلیون تومان و طرح مالچ پاشی با هزینه ای حدود یک میلیارد و 300 میلیون تومان از محل اعتبارات ملی و صندوق توسعه ملی انجام می شود.
به گفته مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان اصفهان امسال حدود یکهزار هکتار از زمین های بیابانی شرق اصفهان که کانون های اصلی بحران را تشکیل می دهد، مالچ پاشی خواهد شد. محمدحسین شاملی خاطرنشان کرد: تا پایان سالجاری همچنین 4 هزار هکتار از این زمین ها نیز نهالکاری می شود. 
فرمانده پایگاه هشتم شکاری اصفهان فروردین امسال گفته بود: برای مقابله با ریزگردها در اصفهان همچون گذشته بطور فعالانه مشارکت می کنیم. امیرسرتیپ دوم مسعود روزخوش که در جمع خبرنگاران سخن می گفت، ادامه داد: پایگاه هشتم شکاری اصفهان برای مقابله با ریزگردها با نهادهای مرتبط از جمله اداره کل منابع طبیعی همکاری می کند بطوری که برای مقابله با این معضل یکهزار هکتار از مناطق پیرامونی و درونی این مجموعه نظامی نهالکاری شده است. وی با بیان اینکه ریزگردها به موتورهواپیما آسیب می زند، افزود: ریزگردها همچنین سبب می شود که دید افقی خلبانها به شدت کاهش یابد.
استاندار اصفهان و نمایندگان مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی همچنین از دیگر طرح های مقابله با بیابان زایی شرق اصفهان بازدید کردند.
به گزارش ایرنا، استان اصفهان 16 کانون بحرانی ریزگردها دارد. دشت سجزی در 20 کیلومتری اصفهان و منطقه نایین تا انارک در 180 کیلومتری شرق این شهرستان از جمله کانون های اصلی ریزگردها در استان اصفهان به شمار می رود. این منطقه 40 هزار هکتار کانون بحرانی ریزگرها و گرد و غبار دارد.
طرح بزرگ نهالکاری 10 هزار هکتاری شرق اصفهان از سال 93 آغاز شد و در سال 94 با سرعت بیشتری و با جدیت پیش رفت و طی این سالها ( 93 و 94) حدود 2 هزار و 500 هکتار از زمین های منطقه شرق اصفهان نهالکاری شد.
این طرح با مشارکت اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری، بسیج سازندگی سپاه صاحب الزمان(ع) و اداره کل محیط زیست استان اصفهان و سازمان های مردم نهاد اجرا می شود. این طرح قرار است تا پایان سال 96 منطقه وسیعی از شرق اصفهان را پوشش دهد و از فرسایش خاک و پدیده گرد و غبار جلوگیری کند.
معضل ریزگردها در دهه اخیر به مشکل و چالشی جدی صنایع و اقتصاد کشورمان و همچنین برای سلامت شهروندان تبدیل شده به نوعی که منشاء بسیاری از بیماری ها را می توان در این ذرات جستجو کرد.
این ذرات یا مانند گرد و غبار منشاء طبیعی دارند و با جریان باد وارد هوای شهر می شود و یا از بستر خشک زاینده رود و تالاب گاوخونی، فعالیت معادن گچ، آجر و یا از احتراق انواع سوخت ها در کوره ها و مشعل ها و بویژه در خودروها و از همه مهمتر از خودروهای دیزلی و خودروهای بنزینی کاربراتوری تولید می شود.
در صورت بی توجهی به مقابله با ریزگردهای شرق اصفهان، سلامت ساکنان فلات مرکزی ایران تا پایتخت تهدید خواهد شد.
(تاریخ خبر: 1396/09/12ساعت: 11:82)

دم ریگ‌ جن در کنار تمام جذابیت‌هایش می‌تواند نحسی را هم به دنبال داشته باشد. البته این نحسی تنها به‌خاطر رعایت نکردن اصول رانندگی آفرودی به‌وجود می‌آید و سال‌های دور و نزدیک، باعث مرگ چند نفر شده است.
به گزارش اخبار خودرو ، آخر هفته گذشته شرایطی فراهم شد تا با گروهی از آفرودرهای حرفه‌ای عرض «دم ریگ‌ جن» را در کویر مرکزی ایران طی کنیم. دم ریگ‌ جن به‌عنوان یکی از معروف‌ترین کویرهای ایران هر ساله توجه تعداد قابل توجهی از رانندگان آفرود را برای سفر و کسب تجربه به خود جلب می‌کند.
عبور بزرگان تویوتا از کویر نفرین شده: سال‌های دور این مکان را نحس و نفرین‌شده می‌دانستند و ورود به محوطه دم ریگ‌ جن، کاری غیرمعقول شناخته می‌شد. اما با پیشرفت تجهیزات معلوم شد که خبری از نحسی و نفرین‌شدگی این کویر نیست و تنها به‌خاطر وسعت و سبک تغییرات بافت آن، مخوف و از طرفی قدرتمند به نظر می‌رسد.
گذشتن از عرض دم ریگ‌ جن کار نشدنی نیست، اما نیاز به تجهیزات خوب و امکانات مناسب برای این کار دیده می‌شود. همچنین تجربه پیش‌نیاز ورود به دم ریگ‌ جن است و همیشه رانندگان آشنا به کویر وارد این محدوده می‌شوند.
دم ریگ‌ جن در کنار تمام جذابیت‌هایش می‌تواند نحسی را هم به دنبال داشته باشد. البته این نحسی تنها به‌خاطر رعایت نکردن اصول رانندگی آفرودی به‌وجود می‌آید و سال‌های دور و نزدیک، باعث مرگ چند نفر شده است.
خودروهای ما در سفر: در این سفر سه روزه، چهار دستگاه تویوتا پرادو ۶ سیلندر دو در حضور داشتند که یکی از این خودرو‌ها به‌عنوان لیدر، مسیر را برای دیگر همراهان باز می‌کرد. دو دستگاه تویوتا لندکروزر ۶ سیلندر، یکی دنده‌ای و دیگری اتوماتیک هم در این سفر حاضر بودند.
همچنین تویوتا اف‌جی‌کروزر، سه نماینده در این سفر داشت و تنها ۸ سیلندر این برنامه، تویوتا لندکروزر اتاق ۱۰۰ بود. از جذابیت‌های این سفر حضور قدرتمندترین خودروهای نشان تویوتا بود و از هر اتاق این خودروساز، بهترین‌ها حضور داشتند.
همچنین خودروهای حاضر از نظر ظاهری و فنی ارتقا پیدا کرده بودند و همین مساله باعث شده بود تا پا‌به‌پای هم رمل‌های دم ریگ‌ جن را طی کنند. خودروها به چه تجهیزات اضافه‌ای مجهز بودند؟ تمام خودروهای حاضر به سیستم تقویت تعلیق و همچنین لاستیک‌های گل درشت مجهز شده بودند. برخی خودروها سیستم تعلیق به‌مراتب حرفه‌ای‌تری داشتند و کاربرد آن‌ها در سه روز رانندگی، کاملا ملموس بود.
در برخی خودروها سپرهای آهنی نیز دیده می‌شد که تا حدی زاویه ورود و خروج خودرو را نسبت به نسخه استاندارد بهبود بخشیده بود. سینی زیر رادیاتور، وینچ، پمپ باد حرفه‌ای، مسیریاب نرم‌افزار حرفه‌ای، اسنوکل، دف‌لاک، باک زاپاس، کیسه‌خواب‌های حرفه‌ای، یخچال، چادر، بیل و… جزو تجهیزاتی بودند که در اکثر خودروها وجود داشتند و سرنشینان خودروها با تکیه بر تجربه خود و امکانات همراهشان، برای شرکت در این سفر سه روزه آماده بودند.
آغاز لمس رمل‌ها: صبح روز چهارشنبه، خودروها بعد از سوخت‌گیری در شهر انارک وارد جاده‌های فرعی شدند و در بیابان و راه‌آب‌ها به سمت دم ریگ‌ جن حرکت کردند.
بعد از حدود یک ساعت رانندگی، به رمل‌ها و تپه‌های شنی کوتاه رسیدیم. انارک در قسمت پایین دم ریگ‌ جن واقع شده و در سال‌های دور به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین راه‌های جاده‌ای در کشور شناخته می‌شد.
بعد از رسیدن به رمل‌ها، خودروها باد لاستیک خود را کاهش دادند تا سطح تماس خود را با تپه‌های شنی افزایش دهند. در این مرحله همه خودروها باد چرخ‌های خود را روی فشار ۱۰ تا ۱۲ قرار دادند.
سپس سرتیم، ترتیب حرکت خودروها را مشخص کرد و بعد از آن وارد اولین رمل‌های دم ریگ‌ جن شدیم.با ورود به رمل‌ها، خودروها فاصله طولی با خودروی جلویی را رعایت و در ساعات ابتدایی حرکت، از وضعیت چهار چرخ درگیر کمک سبک استفاده می‌کردند.
همچنین زمانی‌که به دو‌راهی می‌رسیدند، منتظر خودروی پشت سر می‌ماندند تا مسیر را به او تحویل دهند. در برخی مسیرها که به شیب‌های تند و یا رمل‌های پوک بر‌می‌خوردیم، برخی خودروها مجبور به استفاده از حالت کمک‌سنگین بودند.
اما روز اول سفر بدون حاشیه نبود. بعد از اتمام روز نخست، مشخص شد که به‌خاطر رمل‌های پیچ‌در‌پیچ، سینی رادیاتو، سپر جلو و رادیاتور برخی خودروها آسیب دیده یا تحت فشار قرار گرفته است.
با این حال، کاروان تویوتاسواران توانستند در روز اول حدود ۳۴ کیلومتر خط صاف را در رمل‌ها رانندگی کنند. با نزدیک شدن به تاریکی شب، لیدر گروه محل کمپ را مشخص کرد و خودروها و رانندها تا ۸ صبح روز پنج‌شنبه استراحت کردند. در این مدت خودروها توسط رانندگان و همراهان، بارها بررسی شدند تا در ادامه مسیر احتمال بروز هر مشکل کاهش پیدا کند.
با آغاز روز دوم، میزان رمل‌های بلند افزایش پیدا کرد و تا حدی ریسک و خطر کار افزایش یافت. در برخی مسیرها، لندکروزرها به‌خاطر فاصله محوری بیشتر نسبت به پرادو دو در و اف‌جی‌کروزر با مشکلاتی روبه‌رو بودند. اما تمام گروه توانستند مسیر روز دوم را هم در دم ریگ جن طی کنند و به نقطه غربی آن نزدیک شوند. در این روز حدود ۳۰ کیلومتر خط مستقیم طی شد و با غروب آفتاب، گروه جایگاه اقامت شب دوم را هم برپا کرد.
روز سوم پیش از ساعت ۱۰ صبح، گروه محل کمپ را ترک کرد و به مسیر خود ادامه داد. در نهایت بعد از گذشت از ساعت ۱۲:۳۰، تیم آفرودرها توانست از منطقه نزدیک به «چوپانان» خارج شود. بعد از گذشت از مسیرهای خاکی و رملی تخت، خودروها به جاده آسفالت رسیدند و دوباره باد لاستیک‌های خود را در حالت استاندارد قرار دادند. بدین‌ترتیب این گروه توانست بار دیگر عرض دم ریگ جن را از غرب به شرق طی کند و سفر خود را در سه روز انجام دهد.
جربه بالا؛ موفقیت اصلی در کاهش زمان سفر: در این سفر افرادی با خودروهایشان آمده بودند که علاوه بر قوای مناسب خودروهایشان، تجربه کافی برای رانندگی در دم ریگ جن را داشتند. تمام رانندگان در این سفر بارها منطقه کویر مرکزی و دم ریگ‌ جن را سفر کرده بودند و برخی از آن‌ها، هنوز هر ماه به این منطقه می‌آیند.
یکی از اصلی‌ترین دلایل کاهش زمان سفر برای پیمودن دم ریگ جن، تجربه بالای همین رانندگان بود. همچنین در کنار آشنایی آن‌ها با سبک دم ریگ‌ جن، شناخت جامعشان از خودروهایشان باعث شد در معدود دفعاتی خودروهای تویوتا در ریگ‌های این کویر گیر کنند. به همین دلیل همیشه، عامل تجربه را یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیت برخی آفرودرها اعلام می‌کنند.
وقتی با این رانندگان صحبت می‌کردیم، متوجه شدیم اکثرشان تجربه چندساله در کویرنوردی داشتند و به اتفاق تاکید می‌کردند که هیچ‌گاه نباید طبیعت را دست‌کم گرفت و به توانایی‌های خود مغرور شد زیرا همیشه قدرت طبیعت بیشتر از انسان و خودروها بوده و در بسیاری از موارد باید به حرف‌های تصویری ریگ‌ها گوش داد.
در برخی مواقع، دیده می‌شد که افراد گروه مسیر خود را تغییر می‌دادند و به‌جای مجادله با یک شیب تند، مسیر بهتری را باز می‌کردند. در صورتی‌که برخی افراد در سفرهای کویری سعی دارند از هر شیب و تپه‌ای بالا بروند و اینجاست که حوادث جبران ناپذیری رخ می‌دهد.
آفرودرها حافظ طبیعت هستند: برخی فکر می‌کنند که رانندگان آفرودی با خودروهایشان دائما به طبیعت صدمه می‌زنند و بافت گیاهی مخصوص کویر را از بین می‌برند. ولی واقعیت این است که رانندگان واقعی آفرود تاکید شدیدی بر حفظ منابع طبیعی دارند و در بسیاری از مواقع، بیشتر از مردم عادی در سالم نگه‌داشتن کویر و طبیعت آن کوشش می‌کنند.
در این سفر رانندگان و لیدر گروه همیشه با حفظ فاصله مناسب از گیاهان عبور می‌کردند. همچنین در بحث جمع‌آوری زباله‌ها، تاکید بسیاری داشتند و نگذاشتند پسماندی از سفر آن‌ها در دل طبیعت جا بماند.
بسیاری از رانندگان آفرودی، همیشه چوب لازم برای آتش زدن را با خود به همراه می‌آورند و برای روشن کردن آتش، به سراغ چوب‌های خشک در کویر هم نمی‌روند.
استفاده از ظروف یک‌بار مصرف کاغذی و همچنین جا نگذاشتن قوطی‌های شیشه‌ای، فلزی و پلاستیکی یکی از وظیفه‌های اصلی هر طبیعت‌گردی است که این گروه به این مساله تاکید زیادی داشتند.
کدام خودروها بهترین عملکرد را داشتند؟نمی‌توان گفت که خودرویی در این سفر ضعیف ظاهر شد. تمام خودروهای تویوتا از پس مسیر، سرنشینان و بار خود بر‌آمدند و توانستند به سلامت به منزل و شهر خود برگردند. 
اما در این سفر قابلیت حرکتی تویوتا پرادو ۶ سیلندر دو در و اف‌جی‌کروزر تا حدی بالاتر از لندکروزرها بود و راحت‌تر از بزرگ خاندان تویوتاهای شاسی مستقل مسیر را طی می‌کردند.
اما نباید فراموش کرد که سواری تویوتاهای لندکروزر اتاق ۱۰۰ تا حدی از سایر خودروهای همراه نرم‌تر بود و همچنین امکان جابه‌جایی وسایل و مسافر بیشتری را داشتند.
(کد خبر: 205924 - ۲۰ آبان ۱۳۹۶ - ۱۵:۵۶)