زندگینامه حضرت امام علی النقی هادی (ع)

انارک نیوز - تولد امام دهم شيعيان حضرت امام علی النقی (ع) را پانزدهم ذيحجه سال 212 هجری قمری (جمعه 20 اسفندماه 206 خورشیدی) در یکی از محله‌های نزدیک مدینه به نام صریا (که روستایی بوده که توسط امام کاظم بنا شده)  نوشته اند. پدر آن حضرت، امام محمد تقی جوادالائمه (ع) و مادرش سمانه بود. نام آن حضرت - علی - کنيه " ابوالحسن " و لقبهای مشهور آن حضرت "هادي" و "نقي" بود. وی را با فرزندش حسن بن علی، «امامین عسکریین» می‌خوانند. 
حضرت امام هادی (ع) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسيد و دوران امامتش 33 سال بود.
مورخان و محدثان نوشته اند که امام جماعت حرمين (= مکه و مدينه) از سوی دستگاه خلافت، به متوکل عباسی نوشت: اگر تو را به مکه و مدينه حاجتی است ، علی بن محمد را از اين ديار بيرون بر، که بيشتر اين ناحيه را مظيع و منقاد خود گردانيده است. اين نامه و نامه حاکم مدينه نشان دهنده نفوذ معنوی امام هادی (ع) در سنگر مبارزه عليه دستگاه جبار عباسی است.
از زمان حضرت امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) و حوزه چهار هزار نفری آن دوران پربار، شاگردانی در قلمرو اسلامی تربيت شدند که هر يک مشعلدار فقه جعفری و دانشهای  زمان بودند، و بدين سان پايه های دانشگاه جعفری و موضع فرهنگ اسلامی ، نسل به نسل نگهبانی شد و امامان شيعه، از دوره حضرت رضا (ع) به بعد ، از جهت نشر معارف جعفری آسوده خاطر بودند، به خصوص که از دوره زندانی شدن حضرت موسی بن جعفر (ع) به بعد ديگر چنين فرصت بزرگی برای تعلیم و نشر برای امامان بزرگوار ما - که در برابر دستگاه عباسی دچار محدوديت بودند و تحت نظر حاکمان ستمکار - چنان که بايد و شايد پيش نيامد.
متوکل که از دشمنان سرسخت آل علی (ع) بود و بنا به دستور او بر قبر منور حضرت سيدالشهداء (ع) آب بستند و زيارت کنندگان آن مرقد مطهر را از زيارت مانع شدند امر کرد آن حضرت را در محله عسکر در سامرا سالها نگاه دارند تا همواره زندگی امام ، تحت نظر دستگاه خلافت باشد. برخی از بزرگان مدت اين زندانی و تحت نظر بودن را - بيست سال - نوشته اند. با اين همه در برابر شکوه و هيبت حضرت هادی (ع) هميشه بيمناک و خاشع بود  
امام که به دنيا و مال دنيا اعتنايی نداشت پيوسته با لباس پشمينه و کلاه پشمی روی حصيری که زير آن شن بود مانند جد بزرگوارش علی (ع) زندگی مي کرد و آنچه داشت در راه خدا انفاق مي فرمود.  
از يارانش حضرت عبدالعظيم حسنی است که"نسب شريفش به چهار واسطه به حضرت امام حسن مجتبی عليه السلام منتهی مي شود." از اکابر محدثين و اعاظم علماء و زاهدان و عابدان روزگار خود بوده است و از اصحاب و ياران حضرت جواد (ع) و حضرت امام هادی  (ع) بود. 
حضرت هادی (ع) در 3 رجب سال 254 هجری (دوشنبه 12 تیر ماه 247 خورشیدی) به وسيله زهر به دستور معتمد عباسی به شهادت رسيد. در سامرا در خانه ای که تنها فقط فرزندش امام حسن عسکری بر بالين او بود و در همان خانه ای که در آن بيست سال زندانی و تحت نظر بود، سرانجام به خاک سپرده شد.

حضرت هادی (ع) يک زن به نام سوسن يا سليل و پنج فرزند داشته است . 1- ابومحمد حسن (ع)  (امام عسکری (ع) يازدهمين اختر تابناک ولايت و امامت است.) 2- حسين 3- سيد محمد که يک سال قبل از پدر بزرگوارش فوت کرد، جوانی بود آراسته و پرهيزگار که بسياری  گمان مي کردند مقام ولايت به وی منتقل خواهد شد. قبر مطهرش که مزار شيعيان است در نزديکی سامرا مي باشد. 4- جعفر 5- عايشه يا به نقل شادروان شيخ عباس قمي "عليه"

---

زادروز ایشان جمعه 20 اسفندماه 206 خورشیدی یا 10 مارس 828 میلادی و شهادت دوشنبه 12 تیر ماه 247 خورشیدی یا 2 ژوئیه 868 میلادی می باشد.